Amerika’da 15 yaşındaki bir çocuk marketten ekmek çalarken yakalandı. Kaçmaya çalışırken bir de raf kırmış.
Çocuk tutuklanmış ve mahkemeye çıkartılmış.
Kararı vermeden önce hakim çocuğu da duymak ister.
Hakim: Neden çaldın?
Çocuk: Ekmeğe ihtiyacım vardı.
Hakim: Çalmak yerine ekmek alamadınız mı?
Çocuk: Satın alacak param yoktu.
Hakim: Ailenden para isteyebilirdin.
Çocuk: Evde sadece annem var. Annem hasta ve işsiz. Sırf bunun için biraz ekmek ve peynir çaldım.
Hakim: Sen küçüksün, normalde işin de yok.
Çocuk: Yıkama üzerinde çalıştım. Bir hafta önce anneme hizmet etmek için izin aldım ve bu yüzden kovuldum.
Hakim: Yardım isteyecek yeriniz, kimseniz yok muydu?
Çocuk: Her gün evden çıktığımda herhangi bir iş için eleman arayan en az elli adresle iletişime geçiyorum ama başarısız. Sonunda hırsızlık yapmaya karar verdim.
Çocuğun ifadesinin ardından hakim kararını açıkladı:
Çalmak, özellikle ekmek çalmak çok utanç verici bir suçtur. Ve işte hepimiz bu suçtan sorumluyuz. Bu odadaki herkes ve ben de bu suçtan sorumluyum.
O zaman tüm mahkeme katılımcıları 10 dolar ile ceza alacak. Siz her biriniz 10 dolar gönderene kadar kimse mahkeme salonundan ayrılmayacak.
Hakim de 10 dolarını verdikten sonra aç çocuğu polise teslim eden markete de 1000 dolar para cezası verdi.
Kararı duyduktan sonra çocuk gözyaşlarını tutamadı ve ikinci karar okunurken hakimi görünce heyecanlandı.
Hakim gözyaşlarını saklamaya çalışarak salonu terk etti. Hakimin son sözleri bunlardı:
Bir kişi Ekmek çalarken yakalanırsa, o cemaatin, toplumun, devletin tüm insanları utanmalıdır.